کد مطلب:36173 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
«كسیكه پرگوئی كند به هرزه گوئی خواهد افتاد» یكی از خطرات بزرگ پر حرفی و زیاده گوئی این است كه فلتات و لغزش انسان زیاد خواهد شد. انسانهای كم حرف كمتر به خطا و اشتباه می افتند و حداقل از لغزشهای عدیده ای كه مولود زبان است مصون خواهند ماند، علی رغم اینكه آدم پرگو در معرض اشتباهات بی شمار و خطاهای فراوان و گوناگون بوده و عاقبت وخیمی را به دنبال خواهد داشت چنانكه در كلام شریف دیگری از آن بزرگوار آمده است: من كثر كلامه كثر خطوه و من كثر خطوه قل حیائه و من قل حیاوه قل ورعه و من قل ورعه مات قلبه و من مات قلبه دخل النار.[1]. كسیكه سخن او زیاد باشد خطاء او افزون خواهد شد و كسیكه خطاء او افزون گردید، حیاء او كم خواهد شد و كسیكه حیاء او كم شد ورع او كم خواهد شد و كسیكه ورعش كم شد قلب او خواهد مرد و كسیكه قلبش مرده شد داخل دوزخ خواهد گردید.
(من اكثر اهجر)